Choroba zakaźna przewodu pokarmowego wywoływana przez HEV, wirus RNA należący do rodziny Caliciviridae. Do zakażenia dochodzi przez zanieczyszczoną wodę i żywność. Rezerwuarem patogenów są zwierzęta domowe, np. świnie. WZW typu E jest chorobą kosmopolityczną, powszechnie występującą zwłaszcza na Subkontynencie Indyjskim, w Azji Południowo-Wschodniej i Afryce Subsaharyjskiej. Ryzyko zakażenia pojawia się głównie w rejonach o niskim poziomie higieny w przygotowywaniu i podawaniu posiłków. Chorują głównie osoby w przedziale wiekowym 15-40 lat. Dzieci chorują rzadko, zakażenie ma u nich najczęściej przebieg bezobjawowy. Przypadki zgonów wśród dotychczas zdrowych, nieobciążonych wywiadem chorobowym osób zdarzają się sporadycznie (w przedziale wiekowym 15-40 lat nie przekraczają 1%).

Obraz kliniczny: okres wylęgania wynosi 15-65 dni (średnio 40 dni). Klinicznie WZW typu E jest podobne w przebiegu do WZW typu A. Różnica występuje w przypadku kobiet ciężarnych, zwłaszcza w III trymestrze, kiedy w wyniku zakażenia HEV może rozwinąć się piorunujące zapalenie wątroby (śmiertelność może wówczas sięgać 20%).

Rozpoznanie: na podstawie obrazu klinicznego, wysokiego poziomu transaminazy alaninowej, metod serologicznych (wykrywanie swoistych przeciwciał anty-HEV klasy IgM za pomocą testu ELISA). Przeciwciała klasy IgG świadczą o przebytym zakażeniu, można je stwierdzić jeszcze 2 lata po zachorowaniu.

Leczenie: objawowe. Dieta, unikanie spożywania ciężkostrawnych posiłków oraz alkoholu.

Zapobieganie: dokładne mycie warzyw i owoców przed spożyciem, picie wody butelkowanej ze sprawdzonego źródła, unikanie kontaktu z nieczystościami stałymi i płynnymi.