Choroba zakaźna wywoływana przez wirusa należącego do rodziny Bunyaviridae, z rodzaju Phlebovirus. Zidentyfikowane zostały jego trzy typy serologiczne: sycylijski, neapolitański i toskański. Wektorem zakażenia są muchówki z rodzaju Phlebotomus (P. papatasi, rzadziej P. perniciosus i P. perfiliewi). Gorączka muchy piaskowej występuje w rejonach gorącej strefy klimatycznej na wschodniej półkuli: na południu Europy, we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego, na Bałkanach, w Afryce Północnej, w Iraku, Iranie, Pakistanie, Afganistanie i Indiach.

Obraz kliniczny: jest jednakowy dla każdego typu wirusa. Okres wylęgania choroby wynosi 3-6 dni. Początek schorzenia jest ostry, z gorączką do 40^0^C, bólami głowy, gałek ocznych, zapaleniem spojówek, bólami mięśni i stawów oraz zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi (zaparcia lub biegunka). Gorączka utrzymuje się przez 3 dni, stąd używana jest również inna nazwa choroby: gorączka trzydniowa.

Rozpoznanie: oprócz obrazu klinicznego zasadnicze znaczenie ma diagnostyka serologiczna (poszukiwanie przeciwciał klasy IgM i IgG testem ELISA).

Leczenie: objawowe.

Zapobieganie: stosowanie repelentów, moskitier, siatek w oknach pomieszczeń, odpowiednie noszenie ubrania (długie rękawy i nogawki). Unikanie przebywania w terenie otwartym od zmierzchu do świtu.