Kenia Powierzchnia: 580 367 km² Liczba ludności: 48 397 527
Wtyczki i gniazdka
Napięcie i częstotliwość prądu:
240V 50HzObowiązek wizowy
| Obowiązek wizowy |
e-visa:
on-arrival: |
|
| Ważność wizyty / długość pobytu bezwizowego | wiza turystyczna jednokrotna 90-dniowa | |
| Dodatkowe wymagania | ważność paszportu co najmniej 6 miesięcy dłuższa od daty planowanego pobytu; bilet powrotny lub na kontynuację podróży | |
| Miejsce aplikacji wizowej | aplikacja on-line (e-visa) http://evisa.go.ke/evisa.html lub visa on-arrival na lotnisku w Nairobi lub Mombasie | |
Strefy czasowe
| Strefa czasowa UTC | Różnica do czasu polskiego |
|
Strefa całoroczna
UTC+03:00 |
Czas letni: 1 godz.
Czas zimowy: 2 godz. |
Warunki naturalne
Ukształtowanie powierzchni. Kenia jest położona w obrębie Wyżyny Wschodnioafrykańskiej, obniżającej się z południowego zachodu ku północnemu wschodowi od wysokości 2500 m do 600 m n.p.m. Przecina ją biegnący południkowo Wielki Rów Wschodni (szerokość 50-70 km, głębokość do 900 m), należący do ukształtowanego w trzeciorzędzie systemu ryftowego Wielkich Rowów Afrykańskich, zbudowanego głównie ze skał wulkanicznych; w dnie rowu występują liczne jeziora i źródła geotermalne. Po obu stronach doliny ryftowej wznoszą się rozcięte głębokimi dolinami żyzne płaskowyże wulkaniczne, po wschodniej stronie m.in. Aberdare (do 3994 m n.p.m.), po zachodniej – Mau (do 2668 m n.p.m.). Obszar ten jest zwany potocznie Wyżyną Kenijską. W pobliżu rowu wznoszą się masywy wygasłych wulkanów, najwyższe Mt. Kenia (5199 m n.p.m., drugi co do wielkości szczyt Afryki) i Mt. Elgon (4321 m n.p.m.) na granicy z Ugandą. We wschodniej części kraju rozciąga się pas nizin nadbrzeżnych. Na obszarach wulkanicznych występują liczne jaskinie lawowe, największa Leviathan Cave (długość 12,4 km, głębokość 480 m), trzecia co do wielkości w Afryce, jedna z największych na świecie. Wzdłuż południowego wybrzeża obszary krasowe, m.in. jaskinie z bogatą szatą naciekową; w Parku Narodowym Malindi-Watamu – jaskinie podmorskie.
Klimat. Klimat równikowy monsunowy, na większości obszaru suchy, na wybrzeżu wilgotny; w górach górski wilgotny. Warunki klimatyczne uwarunkowane są głównie ogólną cyrkulacją atmosferyczną i wybitnie kontynentalnym charakterem mas powietrza. W styczniu, gdy strefa niżów równikowych leży na ok. 15°S, znad Półwyspu Arabskiego wieje północno-wschodni pasat. W kwietniu, kiedy przesuwa się do 5°N, znad Oceanu Indyjskiego docierają do wybrzeży masy wilgotnego powietrza, które po przekroczeniu bariery górskiej stają się suche. Podobna sytuacja występuje w październiku. W lipcu, kiedy strefa niżów przemieszcza się do 15°N, wieją suche wiatry południowe i południowo-wschodnie znad kontynentu. Temperatura maksymalna w lutym-kwietniu (najcieplejsza pora roku) na nizinach osiąga 30-35°C (maksymalna 46°C), wraz z wysokością obniża się, np. w Equator (2762 m n.p.m.) cały rok 16-21°C (25°C); minimalna od 9-10°C na wyżynie centralnej do 23-25°C na wybrzeżu. Do najcieplejszych obszarów należą okolice Jeziora Rudolfa (Turkana) i obszary północno-wschodnie. W lipcu-sierpniu temperatura maksymalna 28-30°C, minimalna powyżej 20°C (na wybrzeżu skrajnie 14°C, na wyżynie 2-11°C), w Equator 8-9°C (skrajnie 3°C). Roczna suma opadów wzrasta od 220-250 mm na północy i północnym wschodzie, ponad 1000 mm na wybrzeżu, do 1000-1300 mm w górach. W pasie biegnącym z północy na południe przez środkową część Kenii występują dwie pory obfitych deszczów (kwiecień-maj i październik-grudzień), na pozostałym obszarze – jedna pora deszczowa z maksimum w maju. Lokalnie, w zachodniej Kenii, występują opady gradu; w okolicach Equator i Jeziora Wiktorii przez 120–200 dni – burze.
Wody. Wschodnia część Kenii jest odwadniana do Oceanu Indyjskiego przez rzeki Tana i Galana (wodospad Lugardʼs Falls) oraz ich, w większości okresowe, dopływy. Południowo-zachodnia część kraju należy, przez Jezioro Wiktorii i Nil Wiktorii, do zlewiska Oceanu Atlantyckiego. Wnętrze Wielkiego Rowu Wschodniego oraz północno-wschodnia część kraju to obszary bezodpływowe, gdzie większość rzek ma charakter okresowy i w porze deszczowej odprowadza wody do położonych w dnie rowu słonych jezior, m.in. Jezioro Rudolfa na północy kraju oraz Natron w Tanzanii przy granicy z Kenią. W obrębie rowu znajdują się także słodkowodne zbiorniki, m.in. Magadi, Baringo, Naivasha, Bogoria i Nakuru. Do Kenii należy część Jeziora Wiktorii wraz z głęboko wcinającą się zatoką Winam (Kavirondo). W partii szczytowej masywu Kenia występują lodowce.
Obowiązująca waluta
| Waluta | Przelicznik do PLN, USD, EUR |
| szyling kenijski (KES) |
100
KES =
3.522 PLN
1 USD = 108.0 KES 1 EUR = 128.4 KES źrodło NBP na dzień 30 czerwca 2021 |
Warunki pogodowe
Przed wyjazdem do Kenii należy wykonać obowiązkowe/zalecane szczepienia, zaopatrzyć się w środki farmaceutyczne stosowane w profilaktyce/ leczeniu chorób występujących na terenie kraju oraz w leczeniu problemów zdrowotnych mogących wystąpić podczas podróży.
Szczepienia ochronne należy rozpocząć co najmniej na 4-6 tygodni przed planowaną podróżą, aby mieć czas na przyjęcie wszystkich niezbędnych dawek szczepionek w celu uzyskania wymaganego efektu ochronnego. Nawet jeśli do wyjazdu pozostało mniej niż 4 tygodnie, należy skontaktować się z lekarzem w celu uzyskania informacji na temat możliwości wykonania szczepień, jak również wyboru leków do apteczki i innych działań profilaktycznych.
Podróżny udający się po poradę lekarską, chcąc uzyskać optymalne informacje na temat zabezpieczenia medycznego planowanej podróży, powinien znać odpowiedzi na szereg pytań, takich jak:
- trasa podróży,
- planowany termin wyjazdu i powrotu,
- planowane aktywności (wypoczynek stacjonarny, turystyka aktywna),
- uprawianie sportów ekstremalnych,
- standard zakwaterowania (hotele, niskobudżetowe hostele),
- szczepienia ochronne wykonane w przeszłości (kontynuacja dawek uzupełniających i przypominających),
- dane z wywiadu: alergia na leki, białko jaja kurzego (składnik szczepionek), jad owadów błonkoskrzydłych, inne alergie; choroby ostre lub przewlekłe oraz stosowane leki; zaburzenia odporności; nosicielstwo patogenów chorób zakaźnych (HIV, HBV, HCV, inne).
Przed planowanym wyjazdem zaleca się sprawdzenie kalendarza szczepień. W przypadku przyjęcia w przeszłości szczepień podstawowych przeciw określonym chorobom zakaźnym należy poddać się szczepieniom dawkami uzupełniającymi i przypominającymi. Schematy poszczególnych szczepień znajdują się na stronie głównej w zakładce ‘Szczepienia’.
| choroby zakaźne | zalecenia do szczepień |
|---|---|
| odra, świnka, różyczka | ryzyko kontaktu z osobą zakażoną: przenoszenie drogą kropelkową oraz przez kontakt z zakaźnymi wydzielinami (wydzielina z jamy nosowo-gardłowej) |
| tężec | ryzyko kontaktu z zanieczyszczoną ziemią |
| wirusowe zapalenie wątroby typu A | ryzyko spożycia zanieczyszczonej wody i/lub żywności |
| wirusowe zapalenie wątroby typu B | ryzyko interwencji chirurgicznych, iniekcji, kontaktu z zakażoną krwią, kontaktów seksualnych |
| dur brzuszny | ryzyko spożycia zanieczyszczonej wody i/lub żywności |
| cholera | ryzyko spożycia zanieczyszczonej wody i/lub żywności |
| zakażenia meningokokowe | ryzyko kontaktu z osobą zakażoną: przenoszenie drogą kropelkową oraz przez kontakt z zakaźnymi wydzielinami (wydzielina z jamy nosowo-gardłowej) |
| żółta gorączka | szczepienie dla wszystkich podróżnych ≥ 9 mż., z wyjątkiem osób, których pobyt na terenie kraju będzie ograniczony do następujących destynacji: North Eastern Province; stany Kilifi, Kwale, Lamu, Malindi, Tanariver (Coastal Province), ośrodki miejskie Mombasa i Nairobi; szczepienie dla wszystkich podróżujących z rejonów endemicznego występowania transmisji choroby (Afryka, Ameryka Południowa) w wieku ≥ 1 rż.; przy wakcynacji wydawane jest Międzynarodowe Świadectwo Szczepień (International Certificate of Vaccination) z wpisem dokumentującym przyjętą dawkę szczepionki; szczepienie powinno być wykonane na co najmniej 10 dni przed wyjazdem do endemicznego rejonu występowania choroby. |
| wścieklizna | ryzyko pogryzienia przez zakażone zwierzęta, np. psy |
Uwaga: Wyżej wymienione szczepienia stosuje się u zdrowych, dorosłych osób. U podróżujących, chorujących na schorzenia przewlekłe, kobiet w ciąży i dzieci szczepienia dobiera się indywidualnie w zależności od występujących przeciwwskazań zdrowotnych.
Rejony występowania malarii: rejony na wysokości poniżej 2500 m n.p.m., włączając tereny parków narodowych oraz stolicę kraju, Nairobi
Gatunki Plasmodium: P. falciparum 85%, P. vivax 10%, P. ovale 5%
Oporność na chlorochinę: potwierdzona
Rekomendowana chemioprofilaktyka: atovaquone/ proguanil, doksycyklina lub meflochina
Zgodnie z zaleceniami Centers of Disease Control and Prevention oraz World Health Organization, w rejonie endemicznego występowania malarii stosuje się jeden z niżej wymienionych środków farmakologicznych, stosowanych w ramach chemioprofilaktyki przeciwmalarycznej:
- Atovaquone/proquanil – 1 tabl. (250mg/100mg) dziennie w czasie posiłku, o tej samej porze dnia, rozpoczynając 1-2 dni przed wyjazdem w rejon malaryczny, kontynuując w trakcie pobytu oraz stosując profilaktykę przez 7 dni po powrocie. Daje najmniej objawów niepożądanych spośród zalecanych leków przeciwmalarycznych (zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zawroty głowy, bezsenność).
- Doksycyklina – 1 caps./ 1 tabl. (100mg) dziennie w czasie posiłku, o tej samej porze dnia, rozpoczynając 1-2 dni przed wyjazdem w rejon malaryczny, kontynuując w trakcie pobytu oraz stosując profilaktykę przez 4 tygodnie po powrocie. Ujemną stroną leku są liczne objawy niepożądane: nudności, wymioty, drożdżyca jamy ustnej, drożdżyca pochwy, hepatotoksyczność, nadwrażliwość na światło słoneczne, fotodermatozy.
- Meflochina – 1 tabl. (250mg) raz w tygodniu w czasie posiłku, zawsze tego samego dnia, rozpoczynając 1-2 tygodnie przed wyjazdem w rejon malaryczny, kontynuując w trakcie pobytu oraz stosując profilaktykę przez 4 tygodnie po powrocie. Ze względu na działania niepożądane dotyczące zaburzeń neuropsychiatrycznych, lek jest przeciwwskazany do stosowania w niektórych grupach zawodowych, np. wśród personelu lotniczego.
- Ameboza (pełzakowica)
- Bruceloza
- Chikungunya
- Cholera
- Denga
- Dur brzuszny
- Filariozy
- Giardioza
- Glistnica (askarioza)
- Gorączka doliny Riftu
- Gruźlica
- Leiszmanioza skórna
- Leiszmanioza trzewna
- Odra
- Salmonelozy
- Schistosomatoza
- Skórna larwa wędrująca
- Szigeloza
- Tężec
- WZW typu A
- WZW typu B
- WZW typu E
- Wąglik
- Wścieklizna
- Zakażenie HIV i zespół nabytego upośledzenia odporności (AIDS)
Należy zaopatrzyć się w:
- leki przyjmowane codziennie z powodu chorób przewlekłych, chemioprofilaktyki lub antykoncepcji w ilości wystarczającej na cały okres podróży (należy przewozić je w bagażu podręcznym w oryginalnych opakowaniach, na wypadek kontroli służb granicznych),
- w przypadku leków w postaci płynnej (zawiesiny, syropy) lub kosmetyków należy pamiętać o przepisach występujących na lotniskach, dotyczących przewożenia płynów w samolotach (pojemniki o pojemności powyżej 100 ml przewozić w bagażu zasadniczym, pojemniki do 100 ml w bagażu podręcznym, schowane w foliowy worek z zamknięciem strunowym),
- repelent przeciw owadom,
- lek przeciwbiegunkowy,
- lek stosowany w stanach zapalnych dróg oddechowych,
- lek stosowany w stanach zapalnych dróg moczowych,
- lek przeciwbólowy, przeciwgorączkowy,
- lek przeciwalergiczny dla alergików,
- adrenalina w ampułko-strzykawce dla osób uczulonych na jad owadów błonkoskrzydłych,
- krem przeciwzapalny/ przeciwbakteryjny/ przeciwgrzybiczy,
- żel przeciwświądowy do stosowania na skórę po ukłuciach owadów,
- środki dezynfekcyjne do odkażania skóry,
- materiały opatrunkowe (gaziki, bandaże), nożyczki, pęseta, rękawiczki,
- krople do oczu (nawilżające, przeciwzapalne),
- zapasowa para okularów korekcyjnych lub soczewek kontaktowych (osoby z wadą wzroku),
- okulary przeciwsłoneczne z filtrem UV,
- krem z filtrem przeciwsłonecznym oraz preparat łagodzący oparzenia słoneczne,
- polisa ubezpieczeniowa (ubezpieczenie kosztów leczenia, pomocy assistance, transportu, następstw nieszczęśliwych wypadków).
Ochrona przed ukłuciami owadów
- stosowanie środków odstraszających owady; rekomendowane repelenty powinny zawierać 30-50% DEET (N,N-diethyl-meta-toluamide) lub 20% ikarydynę,
- noszenie odpowiednich ubrań (długie nogawki spodni i rękawy koszul),
- unikanie przebywania w terenie otwartym od zmierzchu do świtu (największa aktywność owadów), zwłaszcza w okolicy zbiorników wodnych.
Środki ostrożności przed i po pogryzieniu przez zwierzęta
- unikanie kontaktów z lokalnymi zwierzętami, zarówno domowymi (psy, koty), jak i dzikimi – nie dotykamy ani nie karmimy zwierząt!
- w przypadku pogryzienia lub zadrapania przez zwierzę należy jak najszybciej przemyć ranę wodą z mydłem i skierować się niezwłocznie po pomoc do placówki służby zdrowia celem przyjęcia szczepienia poekspozycyjnego przeciw wściekliźnie (u osoby uodpornionej /szczepionej trzema dawkami cyklu podstawowego, dawką uzupełniającą po 12 miesiącach, a następnie dawkami przypominającymi co 5 lat/ obejmuje podanie dwóch dawek: w dniu pogryzienia oraz 3 dni później; u osoby nieuodpornionej /szczepienie niekompletne lub brak szczepienia/ należy podać 5 dawek szczepionki kolejno według schematu: 0 (dzień pogryzienia), 3, 7, 14 i 28 dzień; przed pierwszą dawką szczepionki u osoby nieuodpornionej należy podać immunoglobulinę RIG (HRIG 20 IU/kg mc. lub ERIG 40 IU/kg mc.).
Higiena wody, żywności i żywienia
- mycie rąk wodą z mydłem przed jedzeniem (jeśli woda i mydło nie są dostępne, stosować żele, chusteczki ze środkiem dezynfekcyjnym),
- picie tylko butelkowanej lub przegotowanej wody,
- unikanie picia napojów z lodem niewiadomego pochodzenia,
- unikanie jedzenia żywności pochodzącej od ulicznych sprzedawców,
- unikanie konsumpcji niepasteryzowanych produktów mlecznych.
Ochrona przed następstwami wypadków komunikacyjnych
- unikanie picia alkoholu przed planowanym prowadzeniem pojazdu,
- zapinanie pasów bezpieczeństwa,
- stosowanie fotelików samochodowych dla dzieci,
- zakładanie kasku przed jazdą rowerem/motocyklem,
- unikanie jazdy przepełnionymi autobusami/mikrobusami,
- unikanie jazdy po zmierzchu.
Inne działania profilaktyczne
- ochrona przed dużym nasłonecznieniem (kremy z filtrem przeciwsłonecznym),
- unikanie robienia tatuaży, przekłuwania skóry (piercing), iniekcji niesterylnymi igłami (zagrożenie zakażeniem HIV, HBV, HCV),
- stosowanie prezerwatyw podczas przygodnych kontaktów seksualnych (choroby przenoszone drogą płciową),
- unikanie chodzenia boso po ziemi w miejscach, gdzie istnieje ryzyko defekacji lokalnych zwierząt (zarażenia pasożytnicze, np. skórna larwa wędrująca),
- dbanie o higienę stóp, pach i pachwin, unikanie podrażnień naskórka (grzybice),
- dbanie o higienę jamy ustnej (mycie zębów co najmniej trzy razy dziennie przy użyciu wody butelkowanej lub przegotowanej).
Szacuje się, że 15-70% turystów z krajów rozwiniętych ma problemy zdrowotne podczas lub po powrocie z podróży do krajów o odmiennych warunkach środowiskowych. Zdecydowana większość podróżnych uskarża się na schorzenia o łagodnym nasileniu, tylko 1-5% szuka pomocy w placówkach służby zdrowia. Podróżny z objawami chorobowymi, w trakcie zbierania wywiadu przez lekarza podczas lub po powrocie z podróży powinien być przygotowany na następujące pytania:
- przyjęcie szczepień ochronnych przed wyjazdem,
- stosowanie repelentów podczas podróży,
- występowanie zmian chorobowych oraz przyjmowanie z tego powodu leków,
- trasa podróży, odwiedzane kraje i regiony,
- długość pobytu,
- standard zakwaterowania,
- pobyt w miejscach dużych skupisk ludności,
- uprawianie sportów ekstremalnych podczas podróży (np. wspinaczka wysokogórska, nurkowanie, eksploracja jaskiń),
- konsumowanie żywności z lokalnego rynku (surowe mięso, owoce morza, niepasteryzowane produkty mleczne),
- ukłucia owadów (komary, muchówki, kleszcze), ukąszenia jadowitych stawonogów (pająki, skorpiony), węży, pogryzienia zwierząt,
- kontakty seksualne z ludnością miejscową lub innymi, przygodnie poznanymi podróżnymi,
- zabiegi chirurgiczne, przetaczanie krwi, iniekcje, tatuaże, piercing.
Do najczęstszych problemów zdrowotnych podróżnych należą zaburzenia żołądkowo-jelitowe (zazwyczaj ostre lub przewlekłe biegunki), zmiany skórne, stany zapalne dróg oddechowych oraz stany gorączkowe niewiadomego pochodzenia (więcej informacji w zakładce ‘Niezbędnik podróżnika’ i ‘Choroby’).
