Szczepienie przeciw żółtej gorączce

Zgodnie z rezolucją WHA67.13 przyjętą przez World Health Assembly od 11.07.2016 r. został zniesiony obowiązek stosowania co 10 lat dawek przypominających szczepionki przeciw żółtej gorączce. Obecnie wakcynacja jedną dawką udokumentowana w International Certificate of Vaccination (żółta książeczka), według WHA zabezpiecza podróżnego na całe życie. Szczepienie powinno zostać wykonane co najmniej na 10 dni przed wyjazdem w rejon endemiczny choroby. Szczepienie przeciw żółtej gorączce obowiązuje podróżnych udających się do 28 krajów endemicznego występowania tej choroby w Afryce i 13 krajów Ameryki Południowej, jak również osoby przebywające przejazdem (nawet tylko w 12–godzinnym tranzycie) w ww. krajach, a następnie udające się w podróż do wymienionych w wytycznych WHO 90 krajów świata na pięciu kontynentach (obowiązku szczepienia nie ma w Chile i Urugwaju, jedynych krajach Ameryki Południowej bez transmisji wirusa żółtej gorączki)

Szczepienie przeciw poliomyelitis

World Health Organization (WHO) w swoim komunikacie z 05.05.2014 r. zajęła stanowisko w sprawie szczepienia przeciw poliomyelitis, w związku z ryzykiem zawlekania wirusa Polio poza granice państw, w których zakażenie zostało wykryte. Według WHO wszyscy mieszkańcy oraz długoterminowi rezydenci (powyżej 4 tygodni pobytu) przebywający w krajach z potwierdzonymi przypadkami zachorowań na poliomyelitis, którzy planują w okresie najbliższych 4 tygodni – 12 miesięcy podróż zagraniczną na którykolwiek z kontynentów, powinni zostać zaszczepieni przeciw ww. chorobie.

Poliomyelitis jest chorobą zakaźną wywoływaną przez trzy typy serologiczne dzikiego wirusa Polio (WPV). Obecnie raportowane są zakażenia typem 1 WPV (typ 3 WPV po raz ostatni wykryto w 2012 r. w Nigerii, natomiast typ 2 WPV według oficjalnego komunikatu WHO został weradykowany na świecie w 2015 r.). W 2019 r. nowe zakażenia typem 1 WPV raportowano w dwóch krajach: w Pakistanie – 139 zachorowań (12 przypadków w 2018 r.) oraz w Afganistanie – 29 zachorowań (21 w 2018 r.). Warto zaznaczyć, że w Afganistanie stacjonuje obecnie ponad 300 polskich żołnierzy rotujących się co 6 miesięcy.

Źródłem zakażenia jest chory lub nosiciel oraz jego wydaliny i wydzieliny. Zakażenie szerzy się drogą pokarmową i kropelkową, przez styczność z osobą zakażoną bądź przedmiotami zanieczyszczonymi kałem lub wydzieliną z gardła. Do zakażenia może dojść również w wyniku wakcynacji doustną, żywą, atenuowaną szczepionką OPV (w 2016 r. wycofaną w Polsce z Programu Szczepień Ochronnych) i zakażeniem zmutowanym wirusem Polio pochodzenia szczepionkowego (VDPV).

W 2019 r. ww. zakażenia spowodowane stosowaniem szczepionki OPV, określane w terminologii angielskiej jako cVDPV (circulating Vacine-Derived Polio Virus) raportowano w 12 krajach Afryki i w 5 krajach Azji: Angola (103 przypadki), Demokratyczna Republika Konga (75), Republika Środkowoafrykańska (19), Nigeria (18), Ghana (12), Benin (7), Togo (7), Etiopia (5), Somalia (3 zakażenia typem 2 WPV), Czad (3), Zambia (2), Niger (1); Pakistan (22), Filipiny (13 zakażeń typem 2 WPV, 2 zakażenia typem 1 WPV), Myanmar (6), Malezja (3), Chiny (1). Łącznie w 2019 r. wykryto aż 302 zakażenia cVDPV, co stanowiło prawie trzykrotny wzrost w stosunku do 2018 r. (104 wykryte przypadki).