Grupa wirusowych gorączek krwotocznych o podobnym obrazie klinicznym, występujących endemicznie w Ameryce Południowej. Wywoływane są przez wirusy należące do rodziny Arenaviridae. Do gorączek krwotocznych Nowego Świata zalicza się argentyńską gorączkę krwotoczną (wirus Junin), boliwijską gorączkę krwotoczną (wirus Machupo), brazylijską gorączkę krwotoczną (wirus Sabia) oraz wenezuelską gorączkę krwotoczną (wirus Guanarito). Rezerwuarem i źródłem zakażenia są przewlekle zakażone pospolite gryzonie (myszy z rodzaju Callomys i Zygodontomys, szczury z rodzaju Sigmodon), które wydalają wirusy z moczem przez całe swoje życie. Do zakażenia ludzi dochodzi drogą kropelkową (wdychanie skażonego kurzu, pyłu), przez kontakt bezpośredni z materiałem zakaźnym (wnikanie wirusów przez błony śluzowe lub uszkodzoną skórę) oraz przez spożycie zanieczyszczonej wydalinami gryzoni żywności. W przypadku boliwijskiej gorączki krwotocznej zakażenie może również przenosić się z człowieka na człowieka przez krew, na drodze kontaktów seksualnych oraz przez kontakt z wydzielinami i wydalinami osób zakażonych.

Obraz kliniczny: okres wylęgania gorączek krwotocznych Nowego Świata wynosi 7-14 dni. Są to zakażenia o ciężkim przebiegu klinicznym. Choroba rozpoczyna się od nagłego wzrostu gorączki, której towarzyszą objawy ogólne (bóle mięśniowe, bóle i zawroty głowy, nudności i wymioty, ogólne osłabienie), a także zaburzenia neurologiczne (drżenie zamiarowe, dysartria, podrażnienie opon mózgowo-rdzeniowych, w ciężkich przypadkach drgawki i śpiączka). Objawy nasilonej skazy krwotocznej pojawiają się już po kilku dniach trwania choroby (wybroczyny na przedramionach i podudziach, krwawienia z dziąseł). Rozległe krwotoki często doprowadzają do spadku ciśnienia tętniczego krwi, a w konsekwencji do wstrząsu (takie przypadki cechuje wysoka śmiertelność sięgająca 15-30%). U chorych z niewielkim nasileniem objawów skazy krwotocznej oraz zaburzeń neurologicznych (70% wszystkich przypadków), po tygodniu następuje poprawa stanu ogólnego i stopniowy powrót do zdrowia.

Rozpoznanie: obraz kliniczny, diagnostyka serologiczna, izolacja wirusa z materiału biologicznego.

Leczenie: objawowe.

Zapobieganie: unikanie kontaktu z gryzoniami i ich wydalinami oraz z materiałem\ zakaźnym. Na rynku południowoamerykańskim dostępna jest szczepionka przeciwko argentyńskiej gorączce krwotocznej, która z powodzeniem została zastosowana u ponad 150 tysięcy pracowników leśnych na terenach endemicznego występowania choroby.