Ukształtowanie powierzchni. Węgry zajmują północną cześć Niziny Środkowodunajskiej, między Alpami, Karpatami a Górami Dynarskimi. Niziny o wysokości do 200 m n.p.m. stanowią 84% powierzchni kraju, obszary o wysokości 200-400 m n.p.m. – 14%, natomiast powyżej 400 m n.p.m. – zaledwie 2%. Najniższy punkt leży na wysokości 78 m n.p.m. (dolina Cisy we wsi Gyálarét, na południe od Segedynu); najwyższym punktem jest szczyt Kékes w górach Mátra (1015 m n.p.m.). Węgry rozcina z północy na południe Dunaj, płynący w szerokiej dolinie, często o stromych brzegach. Na wschód od Dunaju rozciąga się (na obszarze o powierzchni 50 tys. km²), płaska nizina Alföld (Wielka Nizina Węgierska). W północno-zachodniej części kraju znajduje się Kisalföld (Mała Nizina Węgierska). Niewysokie pasma górskie ciągną się wzdłuż zachodniej i północnej granicy; na zachodzie, na granicy z Austrią, są to odgałęzienia Alp Wschodnich: Góry Soprońskie i Kőszegi-hegység (wysokość do 882 m n.p.m.), na północy zaś, w pobliżu granicy ze Słowacją, wznoszą się wulkaniczne i wapienne pasma górskie Karpat, zwane Średniogórzem Północnowęgierskim: Börzsöny, Cserhát , Mátra oraz Góry Bukowe i Góry Slańsko-Tokajskie. Między Małą Niziną Węgierską a Wielką Niziną Węgierską są położone Średniogórze Zadunajskie i Kraj Zadunajski (Dunántúl). Średniogórze Zadunajskie tworzą: Las Bakoński (wysokość do 704 m n.p.m.), Vértes, Pilis (wysokość do 757 m n.p.m.). Na południe od Średniogórza Zadunajskiego znajduje się rozległy rów tektoniczny z jeziorem Balaton oraz pagórkowaty Kraj Zadunajski – w jego południowej części leżą niewysokie góry Mecsek. Charakterystycznymi cechami krajobrazu są jary i wąwozy na obszarach nizinnych, wydmy w szerokich dolinach rzecznych, formy krasowe, m.in. kilka tysięcy jaskiń, w wapiennych masywach średniogórzy.

Klimat. Znaczne oddalenie od Oceanu Atlantyckiego i góry otaczające niziny spowodowały wykształcenie się w strefie umiarkowanej ciepłej specyficznego klimatu, pośredniego między morskim i kontynentalnym; temperatura maksymalna wynosi od 0-2°C (w styczniu) do 26-27°C (w lipcu, wyjątkowo 36-39°C); temperatura minimalna od -6°C (skrajnie -28°C, w wyższych partiach -35°C). Roczna suma opadów na nizinach 500-600 mm, w górach więcej; większość spada od maja do sierpnia, w górach Mecsek – od marca do sierpnia; na Wielkiej Nizinie Węgierskiej zdarzają się susze. W zimie pada śnieg, jednak ze względu na częste odwilże pokrywa śnieżna zalega krótko.

Wody. Terytorium Węgier należy do zlewiska Morza Czarnego i w całości jest położone w dorzeczu środkowego Dunaju, który na północy stanowi częściowo granicę ze Słowacją. Inne większe rzeki to Cisa (597 km w granicach Węgier), płynąca równolegle do Dunaju przez Wielką Nizinę Węgierską, z dopływami Keresz i Marusza, oraz Raba (dopływ Dunaju). Najdłuższą rzeką, w całości położoną w granicach Węgier, jest Zala (115 km), która uchodzi do jeziora Balaton. Rzeki (głównie Dunaj i Cisa) w znacznym stopniu są wykorzystywane do nawadniania, np. przez Główny Kanał Wschodni i Główny Kanał Zachodni w dorzeczu Cisy. Na Węgrzech występuje ok. 1,2 tys. naturalnych i sztucznych jezior, spośród których największe to Balaton (powierzchnia 596 km²). Drugie pod względem wielkości jest jezioro Nezyderskie, które leży na granicy z Austrią (do Węgier należy tylko jego południowa część, 87 km²). Wśród innych jezior największymi są Velencei-tó (26 km², ale tylko 12 km² stanowią wody otwarte, pozostałą część porastają trzcinowiska) oraz Fehér-tó. Dużym bogactwem naturalnym Węgier są wody artezyjskie oraz źródła mineralne (ponad 1 tys. znanych), głównie cieplice, najliczniej występujące nad Balatonem, w Średniogórzu Zadunajskim, Budapeszcie i w Średniogórzu Północnowęgierskim.