Afryka Południowa

Kraje regionu: Botswana, Eswatini (Suazi), Lesotho, Namibia, Republika Południowej Afryki, Zimbabwe,

W regionie powszechne jest występowanie chorób transmisyjnych. Dostęp do nieskażonej wody pitnej oraz urządzeń sanitarnych jest bardzo zróżnicowany, często bardzo ograniczony, szczególnie w rejonach wiejskich. Notowane są przypadki chorób zakaźnych, przeciwko którym prowadzi się szczepienia ochronne, takich jak odra, różyczka, nagminne zapalenie przyusznic oraz błonica. Do głównych problemów zdrowotnych osób podróżujących po Afryce Południowej należą infekcyjne choroby układu pokarmowego oraz malaria. Wśród ludności miejscowej notuje się zachorowania na gruźlicę, schistosomatozę, parazytozy jelitowe oraz zakażenie HIV.

Choroby transmisyjne:

malaria jest notowana we wszystkich krajach regionu z wyjątkiem Lesotho, chociaż ryzyko zarażenia jest sezonowe i ograniczone do określonych rejonów. Do innych chorób wektorowych, rzadko występujących w Afryce Południowej, należą denga, krymsko-kongijska gorączka krwotoczna, trypanosomoza afrykańska, gorączka Zachodniego Nilu.

Choroby przenoszone drogą pokarmową:

wysokie ryzyko zachorowań na WZW typu A i E oraz biegunki podróżnych wywoływane przez patogeny bakteryjne, wirusowe i pasożytnicze. Ryzyko zachorowań na dur brzuszny, paradury, szigelozę i amebozę. Cholera występuje sporadycznie, jednak w postaci masowych zachorowań. Powszechne występowanie helmintoz przewodu pokarmowego.

Choroby przenoszone drogą oddechową:

liczne zachorowania na gruźlicę, powyżej 300 przypadków na 100 tys. ludności w całym regionie.

Choroby przenoszone drogą płciową lub drogą kontaktu z zakażoną krwią:

zakażenie wirusem HIV wśród ludności miejscowej jest powszechne, a zachorowalność należy do najwyższych na świecie (zakażonych jest 15-34% populacji w wieku 15-49 lat). Przewlekłe nosicielstwo wirusa zapalenia wątroby typu B występuje u 8% mieszkańców regionu. W lokalnych ośrodkach zdrowia często nie wykonuje się badań krwi przeznaczonej do przetaczania.

Choroby odzwierzęce:

źródłem wścieklizny są głównie psy i mangusty. Notowane są sporadyczne przypadki dżumy odzwierzęcej (Botswana, Namibia i Zimbabwe). Wąglik występuje endemicznie wśród bydła w Zimbabwe, gdzie spotykane są również przypadki zachorowań u ludzi.

Choroby przenoszone drogą kontaktu z zanieczyszczoną wodą lub ziemią:

występuje zagrożenie schistosomatozą (Schistosoma masoni, S. haematobium), skórną larwą wędrującą (zarażenie larwami helmintów). Notowane są przypadki leptospirozy i histoplazmozy. Inne zagrożenia: obrażenia ciała spowodowane wypadkami komunikacyjnymi, aktami przemocy, ukąszeniami lokalnej fauny.

logo-medycyna-podrozy-light

Portal dla podróżujących do krajów o odmiennych warunkach klimatycznych i sanitarnych

Rekomendowany przez Polskie Towarzystwo Medycyny Morskiej, Tropikalnej i Podróży

prof. dr hab. n. med. Krzysztof Korzeniewski

Wojskowy Instytut Medyczny -
Państwowy Instytut Badawczy

ul. Szaserów 128, 04-141 Warszawa

Zakład Epidemiologii i Medycyny Tropikalnej
ul. Grudzińskiego 4, 81-103 Gdynia
Email: kkorzeniewski@wim.mil.pl

Gdański Uniwersytet Medyczny
ul. Skłodowskiej-Curie 3a, 80-210 Gdańsk

Instytut Medycyny Morskiej i Tropikalnej

Uniwersyteckie Centrum Medycyny
Morskiej i Tropikalnej

ul. Powstania Styczniowego 9b, 81-519 Gdynia
Email: kkorzeniewski@gumed.edu.pl

© Copyright 2009 - 2024 | Krzysztof Korzeniewski | Polityka Cookies