Szacuje się, że 15-70% turystów z krajów rozwiniętych ma problemy zdrowotne podczas lub po powrocie z podróży do krajów o odmiennych warunkach środowiskowych. Zdecydowana większość podróżnych uskarża się na schorzenia o łagodnym nasileniu, tylko 1-5% szuka pomocy w placówkach służby zdrowia. Podróżny z objawami chorobowymi, podczas zbierania wywiadu przez lekarza powinien być przygotowany na następujące pytania:

• przyjęcie szczepień ochronnych przed wyjazdem,

• przyjmowanie chemioprofilaktyki przeciwmalarycznej przed wyjazdem, w trakcie pobytu i po powrocie,

• stosowanie repelentów i moskitiery podczas podróży,

• występowanie zmian chorobowych oraz przyjmowanie z tego powodu leków,

• trasę podróży, odwiedzane kraje i regiony,

• długość pobytu,

• standard zakwaterowania,

• pobyt w miejscach dużych skupisk ludności,

• uprawianie sportów ekstremalnych podczas podróży (np. wspinaczka wysokogórska, nurkowanie, eksploracja jaskiń),

• konsumowanie żywności z lokalnego rynku (surowe mięso, owoce morza, niepasteryzowane produkty mleczne),

• ukłucia owadów (komary, muchówki, kleszcze), ukąszenia jadowitych stawonogów (pająki, skorpiony), węży, pogryzienia zwierząt,

• kontakty seksualne z ludnością miejscową lub innymi, przygodnie poznanymi podróżnymi,

• zabiegi chirurgiczne, przetaczanie krwi, iniekcje, tatuaże, piercing.

Do najczęstszych problemów zdrowotnych podróżnych do krajów o uciążliwych warunkach klimatycznych i niskich standardach sanitarnych należą zaburzenia żołądkowo-jelitowe (zazwyczaj ostre lub przewlekłe biegunki), zmiany skórne, stany zapalne dróg oddechowych oraz stany gorączkowe niewiadomego pochodzenia. Schorzeniami mającymi znaczenie z punktu widzenia epidemiologicznego są również choroby przenoszone drogą płciową.